Kim demişse doğru demiş…!
“Kentte yaşamak bir kültür işidir” diye.
Neden mi?
Görgüsüz olarak nitelendirilmemek için tabi ki…
Herkesin kafasına göre hareket etmesi…
Kentlilik ruhuna uygun bir tutum değildir.
Bu noktada…
Olumsuzluk yaşamamak için…
Bazı kurallara uymak gerekir.
Evet…
Kentte yaşamanın farkında olmak…
Kendini kontrol etmeyi bilmek.
Gerçekten…
Çok önemli bir husus…
Ne demek mi istiyoruz?
Bunu bir tartışalım isterseniz.
***
Kentte yaşamanın farkında olmak demek.
Öncelikle…
O’nun kurallarına göre yaşamayı kabullenmektir
Kentlilik hali; tutum ve davranışlar
Kent geleneğini oluşturur…
Bu husus…
Kendini yaşam geleneği olarak kendini belli eder.
***
Kentliler…
Kent kültürünün kaynağıdır.
Bu kültürü destekleyen geleneklerin toplamı…
Kent anayasasının kaynağını oluşturur.
Aslında böyle bir anayasa yoktur.
Ama insanlar ….
Gerçekte böyle bir anayasa varmış gibi …
Kurallar dizgesini bozmadan hareket etmeye çalışırlar….
Mesela ne gibi mi?…
Selamlaşma bunun en güzel örneğidir.
Hal hatır sorma…
Düğün ve dernekte birlikte bulunma…
Acıları ve sevinçleri paylaşma
Bunların hepsi o kentte oluşan kültürün bir ifadesidir.
Bu durum “kentlilik bilincinin oluşmasına katkı yapar.
Bir arada yaşama bilincini güçlendirir.
Sahiplenme duygusunu geliştirir.
Öyle kentler var ki çöpçüleri olmasa dahi temizdirler.
Caddeleri ve sokaklarını içinizden öpmek geçer.
Yollarında gezerken keyif alırsınız.
Ağaçları bir şemsiye gibi gölge yapar.
Mekanlarında bir ferahlık vardır.
Adeta size yaşama sevinci verir.
***
Kentlerde insanlar …
Caddelerde bağıra bağıra yüksek sesle konuşmazlar.
Çevrelerine rahatsızlık vermezler…
Sigara izmaritini yere atmazlar…
Cep telefonlarına bakarak başları eğik yürümezler.
Selamlaşmadan yol al almazlar.
Hepsinden öte…
Yerlere tükürmezler…
Etrafı kirletmezler.
***
Birden şaşırdınız.!
Ne oldu?
Çok mu etkilendiniz?