AHMET HAŞİM , BEN VE O ÇOCUK.!

Bugünlerde en iyi yaptığın şey nedir diye bana bir soru sorulsa vereceğim cevap belli…

Ortalıklarda fazla görünmemek…!

Sizin de bildiğiniz gibi….

Edebiyat öğretmenleri  derste Ahmet Haşim’i anlatırken …..

Hep aynı örneği verirler…

Kendisi gündüz ortalıklarda fazla görünmezmiş.

Geceleri sokağa çıkmayı yeğlermiş.

Bu durum etrafta dedikoduyu konu olmuş.

Gündüz neden etrafta görünmüyor ….

Acaba çirkin olduğu için mi diye…

Evet….

Söylendiği gibi…

 Ahmet Haşim yaradılışı gereği öyleymiş.

Ama bu durumu kendisine sorduklarında ünlü yazın ustası onlara şöyle yanıt vermiş:

“Gündüzün çirkinliklerini görmektense akşamın karanlığını yeğlerim”…

Şimdi nereden nereye mi gelmek istiyorum…  

Günümüzde olup bitenler beni iyice kötümser düşüncelere sevk etmeye başladı.

Sizlere bu arada gördüğüm son durumu anlatmaya çalışayım….

Hava sıcak mı sıcak…

Nefes alınmıyor…

Sokaktaki çöp konteynırı çoktan kokmaya başlamış.

Çöpün başında bir kadın…

Yanındaki 2 yaşındaki çocuğuna çöpten ayrıştırdığı yiyecekleri vermeye çalışıyor.

Güneş umurunda bile değil…

Caddeye yumurta atsan pişecek…

Maazallah…

Çocuk güneş çarpmasından..

Baygınlık geçirebilir.

Anne bunun farkında değil….

O….

Çöp konteynırın önüne sofra sermekle meşgul…

Be kadın…!

 Çocuğunu benim kadar neden düşünmezsin…!

Mikroplu yiyecekleri neden çocuğuna verirsin…

Ne yapmaya çalışıyorsun…

Şimdi birisi bana….

 Sen hiç aç kaldın mı diye bir soru yöneltmeye kalkmasın…

Mağduriyet oluşturmasın….

Bunun açlıkla bir ilgisi yok…

Kadın istese bir temizlik şirketinde bal gibi iş bulabilir.

Ve geçimini sağlayabilir…

Ama onu yapmıyor…

Yaptığı iş çocuğu kokulu ortama teslim etmek.

Bugünü kurtarmak…

Ama…

Yarınını düşünmemek.!