Köşe Yazıları

Size biraz ilginç gelebilir ama… Bana göre… Karabük 2 kez kuruldu… Birincisi… 3 Nisan 1937 Demir Çelik Fabrikasının temellerinin atılması İkincisi… 8 Kasım 1994 Demir Çelik Fabrikasının kapatılmasının Karabük halkı tarafından engellenmesi… Yani diriliş …. ***. Şöyle bir hatırlamaya çalışırsak…...

Kim demişse doğru demiş…! “Kentte yaşamak bir kültür işidir” diye. Neden mi? Görgüsüz olarak nitelendirilmemek için tabi ki… Herkesin kafasına göre hareket etmesi…  Kentlilik ruhuna uygun bir tutum değildir. Bu noktada… Olumsuzluk yaşamamak için… Bazı kurallara uymak gerekir. Evet… Kentte...

Her şeyi, herkesten çok biliriz. Ama bildiklerimizin içinde … Ülkemizin / kentimizin geçmişine dair bilgilerimiz… Nedense çok kısıtlıdır. Yeri geldiğinde…. Konuşmalarımız ve attığımız nutuklarda… Kültürümüzün çok köklü olduğunu söyleyip… Kendimizin bilgisizliğini asla kabul etmeyiz.! *** Geçmişi geçmişte bıraktığımız için.. Sorunları...

Karabük ve Safranbolu… Ama özellikle de … Safranbolu’da cadde ve sokaklara baktığımda… Hep şunu merak etmişimdir. Şehirlerarası yollara verilen önem …. Acaba neden şehir içindeki yollara verilmez.! *** Arabanızla… Bir akşam … Kafanız esti… İçinizden geldi…. Şehir içinde trafiğin rahatladığı...

Kentle konuşma yaparak… O’na hayat vermek mümkün müdür.? Bu düşence belki de size saçma  gelebilir.! Acaba öyle midir? *** Kentler, onlara hayat veren… İnsanların ihtiyaçlarına göre şekillenir. Başka bir anlatımla… İnsan kente bakınca kendini görür. Kenti eleştirmek kendini eleştirmek gibi...

Ekonominin inişli çıkılı halinden herkes şikayetçi… Partili partisiz herkes son günlerde birçok mamul maddeye gelen zamları konuşuyor. Ortada para yok ama zam var. Nasıl oluyorsa… Millet şaşkın… İşsizlik derseniz malum…! Buna rağmen milletin dayanma gücü ve sabrı takdir duygularının ötesinde…....

Kentlerin mazilerini araştırmaya başladığınızda…  Merakınızı cezbeden bir takım bilgilere ulaşırsınız. Araştırdıkça, kentte hayat veren damarlar ortaya çıkmaya başlar. Onları incelemeye başladığınızda… Birbirine benzemeyen yapılarla karşılaşırsınız. Kim bilir… Neleri gelmiş… Niceleri gitmiştir. Çoktan… Onlar… Öykülere ve tarih çalışmalarına konu olmuştur. Bunlardan...

Karabük’te bugünlerde yaşamak nasıl bir şey…. Böyle bir soruya yanıt verebilmek büyük cesaret istiyor. Karabük’ü bu günlerde… Gelen kazıyor… Giden kazıyor. Sözüm ona… Kenti  imar ve ihya projesi… Mağduriyet çilesine dönüşmüş durumda.! Bize yansıdığı kadarıyla… Birilerinin… Sosyal medyadaki artislemeleri ve...

Betonlaşmanın esir aldığı bir kent profili ile karşı karşıyayız. Uyduruk, ucube görüntülere esir düşmüş bir yerleşim alanı düşünün. Plansızlık konusundaki ısrarcılık bizi bu görüntüye mahkum etmiş. Tarih dediğiniz şeyin bu memlekette çöp kutusundaki atıklar kadar  bile değeri yok.! Cumhuriyet modernleşmesinin...

Yaşam, kronikleşen ekonomik kriz nedeniyle giderek zorlaşıyor. Refah düzeyi düştükçe… Mutlu insan sayısı azalıyor. Nüfusun büyük çoğunluğu geçim derdi ile uğraşıyor. Kimi iş arıyor… Kimi işini düzeltmeye çalışıyor. Kimi  de sürekli tekrarlanan zamlar karşısında…. Ayakta kalmanın çaresini arıyor. Ne yazık...

Ortak hedefler, Birlikte çalışma ruhu… Hepsi ne için.? Yaşanılabilir, keyifli bir kent için elbette. Prestij için hasreti çekilen düşünceler ve Ulaşılmak istenen hedefler… *** Bunları alt alta yazıp, toplama ve çıkarma yaptığımız zaman… Karabük’te ne görüyoruz… Kazma… Kürek… Çukurlar Dar...

Şimdi … Yazıya böyle bir başlık koymakta … Nasıl bir iş diye sormayın sakın. “Öylesine başlıksız.”… Bir anlamda.. Amacı olan bir isyan halidir. Gerçek çok ilginç… Amaç nedir.? Kamu yararına… Doğru işlerin yapılmasını sağlamak. Evet… Bugün şöyle düşündük. Başlık atmayalım....

Bu kentte yaşayanların temel sorunlarından birisi nedir? Şöyle bir düşünün bakalım… Ben söyleyeyim. Kenti şekillendirecek ve geleceğini kurtaracak iradeye sahip olamamak. Yani… Bu hususta gerekli özveriden yoksun olmak. ***. Gözümüzde her nesnenin meta olarak bir değeri var… Bu değer azalmaya...

Hep söylerim… Bir yerlerde yanlışlık var diye. Dikkate alan… Kulak asan olmaz. O zamanda… Olan… Bize olur… Şimdi şöyle bir düşünün bakalım. Bir kentte yaşıyorsunuz. Ve o kentin mazisi ile ilgili olarak hiçbir bilgiye sahip değilsiniz.! Yaşadığınız  kentin gerçeklerini bilmeden…...

Karabük’te … Özel girişimci ruha yönelik Demir ve çelik sektörü dışında… Bir eksiklik yaşanmaktadır. Kentimiz bilindiği üzere… Tamamen ekonomik gerekçelerle oluşturulmuş bir yerleşim mekanıdır. Kentin, ekonomik açıdan gensel oluşumunda… Devletçi ekonomi anlayışın belirleyiciliği yadsınamaz. Karabük’te yaşamın her veçhesini… Devletçi yatırımın...

Tarihe bakmak… Niçin… Bugünü anlamak yarınlara vizyon oluşturabilmek için elbette… Maziye baktıkça bazen hayıflanırsınız. Kazandıklarınızı ve kaybettiklerinizi öğrenme fırsatını bulursunuz. Toplama ve çıkarma yaparak durumu somutlaştırırsınız. Elde ettiğiniz bilgiler doğrularınız ya da yanlışlarınız olur. Evet… Bu anlamda… Karabük’ün mazisine bir...

Anlayarak bir işe başlamak…. O işi, istenen sonuca ulaştırmak için gereklidir. Çok  duymuşsunuzdur.… Anlamadan, bilmeden iş yapmaya çalışanları. Arkasından da başarılı olamadı diye söz edenleri. Başarmak için önce meseleyi anlamak gerek. Anlamadan hiçbir sorunu çözemezsiniz… Sadece çözdüm sanırsınız.! O kadar…...

Size biraz ilginç gelecek ama.. Kıskançlık bir hastalık mıdır? Diye sorsam.. Ne cevap verirdiniz.? Evet … Dediğinizi duyar gibi oluyorum. Bu arada… Neyi / ne şekilde.. Kıskandığımız da çok önemli tabi… *** Kent tarihçisi olarak yerleşim alanlarının düzeni ve şekli,...

Ne yazarsak yazalım. Ne dersek diyelim. Hiçbir şeyin değişeceği yok. Olacak yine oluyor. Olanın önüne bir türlü geçilemiyor. *** Olumsuzluklardan bıkanların İstedikleri en önemli şey nedir? Mutlu olma…. Kaostan ve kavgadan uzak durma. İnsan birçok sorunla yaşama çabası içinde iken…...

Karabük’te… Kimliğini sele kaptırmış bir manzara var sanki…! Sonuç…                Ne yapacağını bilememe… Önünü görememe… Yani… Etrafı sanırsınız ki… Kara bulut kaplamış durumda… Bu ortamda… Kent, kendi tarihselliğini kaybetme yolunda. Ürkek adımlarla geleceği kucaklamaya çalışıyor. Evet… Sonuç… Kasabalılıktan bir türlü kurtulamama…...

Kentleri günümüze ulaştıran gerçek; onların bizlere bıraktıkları mirastır. Öyle ki Bu birikim… Günümüzün anlaşılmasına… Geleceğe köprü kurmamıza , Gelenek oluşturmamıza yardımcı olur. Kentler bizimle hayat bulur. Mekanlar bizimle şekillenir. Bu oluşum, gelecek için, Yaşam kültürünün oluşumuna katkı yapar. Kentin kimliği...

Yazının başlığına bakınca ister istemez… O masal anlatımının girişindeki cümleler aklıma geldi. Nasıldı o? “Bir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde.. Kalbur saman içinde.. Develer tellal … Pireler berber iken… Ben anamın beşiğini… Tıngır mıngır beşik sallar iken.” *** Kulağa...

 Kentler… Uygarlık ve kültürün oluştuğu mekanlardır. Gelişmişliğin ölçütüdür. Kentler; mazinin sırdaşlarıdır. Sevinçli ve hüzünlü günlerin tanıklarıdır. *** Kentler hem anadır, hem de babadır. Bu nedenle çok önemlidir. Bizler bir anlamda onun çocukları gibiyizdir. Güzel bir iletişim vardır aralarında. Kentler; ana...

Memleket öyle hala gelmiş ki … Sormayın gitsin…. Durumdan/durumundan  memnun olan yok gibi bir şey…! Hoşgörü yoksunluğu … Hayatımızın her anını kontrol ediyor. Öyle ki… TV’de akşam haberlerini izlemekten çekinir olduk…. Sanki aksiyon filmi seyrediyoruz. İnsanların birbirine tahammülü kalmamış. Yaşananların...

Kentte yaşamak… Tarım dışı üretim yapmanın dışında … Bir takım husus ve davranış unsurlarını kendi içinde barındırır. Nedir bunlar diyorsanız anlatalım… Birincisi ve en önemlisi herkes yaşadığı kente değer vermek zorundadır. Kent ; onu oluşturan bireylerin değer ve kıymet sayesinde...

Dünkü yazımda da değindiğim gibi… Kuruluşuna ortam hazırlayan tarihsel ortamdan uzaklaştığından beri…  Karabük müthiş bir şaşkınlık yaşıyor. Devletçi ekonomiyi ve planlı sanayileşmeyi benimseyen Karabük,… Gelişen süreç içinde…. Dünkü yazımda da değindiğim gibi…. Neoliberalizme yenik düşmüş dersek… Yanlış bir analiz yapmamış...

Bugün izin verirseniz… Kendi adıma … Karabük’le dertleşmek istiyorum. Bunun yararı ne olabilir diye Kendime sordum… O zaman müsaadenizle cevaplayayım… Karabük’le dertleşmek isteyişimizin nedeni ; Cumhuriyetimize/tarihimize duyduğumuz sevgiden kaynaklanıyor. Bu öyle bir durum ki; dertleşmeye başladığınızda … Bazen sözcüklerin yetersiz...

Bir kent düşünün.! Sorunlarının çözümü konusunda öngörüsüzlük yaşasın.! Ya da aciz kalsın. Aynı zamanda… Sahipsizliğin çaresizliğini yaşasın. Ya da bakımsızlık nedeniyle bitkin düşsün. Atıl vaziyette bırakılsın. Şimdi… Böyle bir kent geleceğinden kaygılanmaz mı? *** Acaba bu kaygılanmanın nedenleri neler olabilir?...

Şahsen ben aynı sorunları… Benzer hususları yazmaktan bıktım. Kaplumbağa yürüyüşü  … Ve papağan  gibi tekrarlar yapmak … Gerçekten…. Bizi tarih önünde gülünç düşürüyor. Olduğumuz yerde…. Fasit daire içindeyiz. Neden? Çünkü iş yaparken…. Kentin geleceğini düşünmüyoruz. Günü kurtarmaya çalışıyoruz. Çözüm üretmesi...

Bugünlerde sosyoloji önemli… Neden mi? Toplumu anlamak için… Hassaten.. Dahası… Psikoloji önemli… İnsan davranışlarının nedenlerini kavrayabilmek için Tarih önemli… Niçin… Geçmişle gelecek arasında bağlantı kurabilmek için. Fakat… Ekonomi…  Bunların hepsinden daha önemli. Gerçekten… Akıl alacak gibi değil. Para pul olmuş....