BU ŞAŞKINLIK NEDEN?…

İnsan için mekanların önemi yadsınamaz…

Mekan ferahlık demektir…

Bu açıdan bakıldığında Karabük…

Mekansal boyutta özgürlüğünü yitirmiş görünüyor.

Yerleşim alanının darlığı yanında…

Çoğalan taşıt sayısı ve nüfus artışı ister istemez ferahlığı engelliyor

Karabük tava içine oturmuş kent.

Vadinin tabanına kurulmuş…

Üç yüksek tepe ile kuşatılmış.

Bulutlu gün sayısı o kadar fazla ki, güneş, yerle temas kuramıyor.

Kirli hava bir süre sonra kenti esareti altına alıyor.

Ve…

Kirli hava, yükselemediği için soluk alıp vermeyi güçleştiriyor.

***

Kentimizi verdiğimiz değer, kendimize verdiğimiz değerdir.

O değer aynı zamanda,

Ailemize verdiğimiz değeri de kapsar.

Bakın çevrenize…

Güzellikler görüyor musunuz?…

Görüyorsanız o sizin güzelliğinizin çevreye yansımasıdır…

Çirkinlikler mi?

Betonlaşma mı?

Ucube görüntüler mi?

O’nun nedeni nedir acaba?…

Bir düşünün bakalım

***

Yol kenarını dikilmiş tabeladan okudum

Ormanları” bekçi değil sevgi korur” diyor

Çok büyük bir söz…

Bu sözü ciddi biçimde düşünmek gerek.

Bütün medeniyetlerin temelinde önce sevgi vardır…

Uygarlıklar sevgi bahçesinde tohumlanıp yeşermiştir…

Sonra çevrelerini çeşitli araçlarla etkilemeye başlamışlardır…

Bundan dolayı;

İnsanlığa yararlı olma düşüncesi ancak sevgi ortamında anlam bulabilir

İçinde yaşadığımız yüzyılda sevgisiz bir dünyada yaşamaya mecbur bırakıldık.

***

Kentler yaşanmaz halde…

Kirlenme had safhada.

Kent adabı, görgüsü, soyluluğu diye bir şey kalmadı.

Sanki yağmurla birlikte kirli su olup derelere karıştı.

Bir türlü temizlenmek bilmiyor.

Bu fütursuzca durum nereden kaynaklanıyor?

İnsanlık nereye gidiyor?

Medeniyet bu şaşkın ortamda kendini tanımlayamaz…

Tanıyamaz hale geldi.!

Yazık…

***

Bunu anlamak gerçekten çok zor…!