Karabük’te, birçok hususu enine boyuna tartışmak lazım.
İsterseniz işe kentlilik bilincini ele almakla başlayalım.
Kimler bu bilince sahip.?
Kimler değil.?
Bunu irdelerken öncelikli sorularımız şunlar olmalıdır.:
Kentin sorunlarına kim sahip çıkıyor.?
Ve çözmek için uğraş veriyor.
Kamu çıkarlarını kim/kimler düşünüyor…
Bence….
Yanıt verilmesi gereken öncelikli sorular bunlar olmalıdır.
***
Rantsal düşüncenin kapitalizmle dans ettiği bu ortamda bu soruların gerçek yanıtını nasıl bulacağız ?
Neye göre değerlendirme yapacağız.?
Bunları saptamak ve işin içinden çıkmak gerçekten çok zor.
Bu anlamda…
Evet….
Dumanlı kentin durumu ortada.
Sosyolojik olarak kentli olamama sorunu büyük bir handikap oluşturuyor.
Bu özellikteki kentlerin, ileriye dönük öngörüleri gerçekleştirmeleri çok zor.
Dünkü yazımda da örneklerle bundan bahsetmiştim.
Neden?
Çünkü daha henüz iç çelişkilerinden kendini kurtaramamışlık var.
***
Kentteki en önemli sorun…
Ortak aklı kullanamama…
Dahası…
Didişme, dedikodu ve bencillik…
Egoları tatmin etme hususiyeti…
Bunlar…
Kentin sorunlarını çözmesini engelliyor.
Sosyolojik birliktelikte hesaplaşmalara neden oluyor.
Aşırı bireyselleşmenin göz kararttığı, çıkarların, tanımlanamaz ilmiklerle dantel ördüğü bu kentte bir şeyleri başarmaya çalışmak gerçekten zor.
Bu husus
Moralleri altüst ediyor.
Doğrusunu isterseniz…
Vallahi…
İşimiz çok zor.
***
Görünen köy kılavuz istemez deyişinde olduğu gibi…
İşler ortada/meydanda.
Sahiden…
Bugün biz ,kamu çıkarını düşünerek kente vizyon kazandırmayı hedefleyen neyi başardık acaba.?
Buna bir gün olumlu yanıt verebilirsek ne mutlu bize….
Yoksa lafla peynir gemisinin yürümeyeceğini hepimiz çok iyi biliyoruz.
Sahi biz neyi tartışıyoruz.?
Kentlilik bilincini…
Kimde var bu bilinç…!
***
Duyamıyorum….!
Yüksek sesle bir kez daha tekrarlar mısınız acaba?