Yaşam, kronikleşen ekonomik kriz nedeniyle giderek zorlaşıyor.
Refah düzeyi düştükçe…
Mutlu insan sayısı azalıyor.
Nüfusun büyük çoğunluğu geçim derdi ile uğraşıyor.
Kimi iş arıyor…
Kimi işini düzeltmeye çalışıyor.
Kimi de sürekli tekrarlanan zamlar karşısında….
Ayakta kalmanın çaresini arıyor.
Ne yazık ki…
Kredi kartlarındaki borçlar alarm vermeye başladı bile…
Düğünlerde altın takmak hayal oldu.
Yani…
Ekonomik sorunlar başımızı iyice ağrıtmaya başladı.
Tünelin sonundaki ışığı görebilir miyiz?
Bilmiyorum.!
Zaten sıkıntılı olan durum da bu…
Umut fakirin ekmeği dediler.
Bize de sabrı öğütlediler
Bir başka meseleyi de şu…
Küreselleşmenin etkisiyle ortaya çıkan teknolojik devrimle,
Hepimiz, kendi dışımızdaki çaresizlikte yaşar olduk..
Aynı zamanda…
Bu süreçte…
Yaşadıklarımız …
Sanki rüyadaymışız gibi bir his uyandırıyor…
Başka bir anlatımla…
Bize ait olmayan değerlerle mücadele etmek zorunda kalıyoruz.
Küreselleşme….
Postmodernizmin yol açtığı kaos ortamında..
Teknolojik yeniliklerle…
Ve buluşlarıyla…
Hepimizi kontrol altına almayı başarıyor.
Dayatmacı haliyle…
Bize ait olan alışkanlıkları …
Birbir değiştiriyor…!
Bu gelişmelere / olan bitenlere…
Ne demek lazım.?
Evet….
Sizin de içinizden geçirdiğiniz gibi…
Allah sonumuzu hayreylesin…!