KARABÜK’E ENTELEKTÜEL BAKIŞ!

Vahim bir durum…!

Bu kentte bilimsel tartışma yapmak çok güç bir iş…

Bir kere…

Entelektüel çevre yoksunluğu yaşanıyor.

Bu durum meselelerin çözümünde fikri yetersizliğe neden oluyor.

Ortada birilerinin doğru diye sunduğu açıklamalar var ama…

Bunların bir çoğu tartışma götürür….!

Böyle bir mekanda işlerin sürüncemede kalma nedeni budur?

Öncelikle şunu belirtmeliyim ki…

Kendi gerçeklerini arayan bir kentte önce entelektüel bir ortam olacak.

Herkes fikrini açıklayacak.

Meseleler ortaya konacak.

Dedikodu üretimine geçit verilmeyecek.

Kamu çıkarları bireysel çıkarların üstünde tutulacak.

Kentin gelişimi için düşünce üretilecek.

Yaşanılan kentin gerçekleri üzerine söyleşiler yapılacak.

Var mı böyle bir gelişme…!

Yok…

Ancak herkes söze ben en iyisini bilirim diye başlıyor.

O zaman neyi tartışacak ve neyin gerçek olup olmadığına karar vereceğiz.?

Evet…

Durumumuz bu bakımdan çok sorunlu görünüyor.

Ve aynı zamanda muammalı.

Gelecekte bizi neyin beklediğini bilemiyoruz.!

Günlük yaşamaya alıştığımızdan,  gelecek bizi fazla ilgilendirmiyor.

Şimdi böyle bir kent sadece ne üretir.?

Ütopik olan her şeyi…

Peki…

İş üretebilir mi?

Hayır….

Geleceğe kendini hazırlayabilir mi?

Hayır….

Sorunlarını çözebilir mi?

Hayır….

O zaman kentin durumu ne olur?

Yerinde sayar.

Popülist açıklamalara kanar.

Ve…

Tarih onun başını ağrıtır.

Sosyal medyada….

Nostaljik ağırlıklı sızlanmalar başlar.

Bu açıdan…

Entelektüel birikimden yoksun  olmak…..

 Tatsız, tuzsuz yemek yemeye benzer.

Böyle bir aş….

Karın doyurur ancak sizi lezzetten yoksun bırakır.!