KARABÜK’ÜN İRTİFA KAYBETME SERÜVENİ

Kuruluşuna ortam hazırlayan tarihsel ortamdan uzaklaştığından beri Karabük müthiş bir şaşkınlık yaşıyor.

Devletçi ekonomiyi ve planlı sanayileşmeyi benimseyen Karabük, küresel çağda bulunduğu şartlara uyum sağlamaya çalışıyor dersek yeridir.

Alışılagelmiş bir yapıdan başka bir yapıya geçmek.

Buna biz dönüşüm diyoruz.

Karabük’ün farklı bir kimliğe bürünmesinde milad olarak kabul edebileceğimiz yıl 1995’tir.

Demir Çelik Fabrikasının 1 TL gibi sembolik bir rakamla işçilere satılması.

Sonra Kardemir AŞ’nin kurulması.

Halka açık şirket hale gelmesi.

Liberal ekonomi koşullarının oluşturulmaya çalışılması.

Özelleşme sürecinin ardından Karabük’te yaşamın inanılmaz bir biçimde kabuk değiştirmesi…

***

1995’ten sonra Karabük’te sosyal refah kavramı sürekli irtifa kaybetmeye başladı.

Demir Çelik sektörüne alternatif olarak kabul edilen tekstil sanayinde istenen başarının elde edilememesinden sonra hızlı bir biçimde işçi açığı ortaya çıkmaya başladı.

O nedenle çevresine mutluluk verecek olan ikinci bir sektör kentin geleceğine damga vuramadı.

Tekrar tek sektöre bağımlılık süreci devam etti.

***

Karabük’ün bu anlamda en büyük zaafı ne?

Sektörel bakımdan bir türlü çeşitliliği elde edememek.

Tek sektöre bağlı olmaktan kurtulamamak..

Sonrasında ne oldu?

Yetişmiş insan ve beyin gücü kaybı.

Bakın Karabük’ün entelektüel ? yatırımcı /işgücü derinliğine

Şimdilerde öyle bir şeyin kalmadığını görürsünüz.!

Bu bir kent için çok büyük bir kayıptır.

Kenti konu alan tartışmalar sığ kalmakta deyim yerindeyse incir çekirdeğini doldurmamaktadır.

Böyle bir kentin vizyonu olur mu?

Elbette olmaz?

Arada sırada iki bilemediniz üç kişi çıkmakta…

Sosyal medyaya demeç vermekte…

Bu demeçlere bakan ya da aldanan insanlar bir şeyler olduğunu sanmaktadır.

Yapılan açıklamalarda iç ferahlatan hiçbir derinlik bulunmamaktadır.

Siyasi mansıp peşinde koşan insanların kendi çıkarlarını koruyan yakarışlarını konu almaktadır.

Bir kente ne değer katabilir?

Tabii ki vizyon ve önceden belirlenmiş hedeflere yönelik yapılan çalışmalar.

Bu olmadan bir kentte refah olmaz.

Mutluluk olmaz.

Kaynaşma olmaz.

Gördüğümüz tablo şudur:

Sınıflar arasında belirgin farklılıklar ortaya çıkmakta ve bu süreç ortak ruhun oluşmasını engellemektedir.

Bu da toplumda istenilmeyen tutum ve davranışlara yol açmaktadır.

Çeşitli yayın organlarında zaman zaman okuyoruz.

Karabük yaşanabilir kentler arasında irtifa kaybediyor diye…

***

Kim ne derse dersin.

Karabük küresel çağa uyum sağlamakta büyük bir müşkülat yaşıyor.

Bu da bizler de tedirginliğe neden oluyor.

Kentin bu daralmış yapısı bizlerin soluk almasını güçleştirmektedir.

***

Dahası….

İnsanların mutsuzluğu yüzünden okunmaktadır.

Paranın yeniden üretime konu olmadığı betona dayalı bir ekonomide  bu tür sancıların görülmesi doğaldır…!