KURULUŞ, DİRİLİŞ VE SONRASI.!

Betonlaşan bu kentte yaz sıcağında hepimiz kavruluyoruz

Gölgelik alan arar olduk..

Kent….

Uyduruk, ucube görüntülerin esareti altında olduğu için…

Seyir zevkini kaybetmiş…

Kimliğini arayan kasaba görüntüsü sergiliyor.

Ben yaptım oldu bencilliği ve kendi doğrularındaki ısrarcılık estetiksel olmayan bir görüntüyü bize miras bıraktı.

Şimdi çık çıkabilirsen işin içinden.

Öteden beri…

Geçmişten ders alma gibi bir alışkanlığımız yok.

Cumhuriyet modernleşmesinin en önemli örneklerinden biri olan Karabük’ün

Söylemek gerekirse…

Kuruluş gerekçeleri ile tarihsel bağı kalmamış….

Mimari açıdan kimlik sorunu yaşayan bir kent var karşımızda.

***

Menfaatçi yaklaşım geleceğimizi belirlemeye devam ediyor.

Şimdi bu nokta da sormak lazım.

Bu kentte yaşayan insanları ne ilgilendiriyor ?.

Hafızasını kaybetmiş olan bu kentte yaşayanlar için.

Sizce bu sorunun bir değeri var mı?

***

Evet…

Birdenbire nereden nerelere geldik.

Herhalde bizim bu kenti anlayamamaktan doğan çok büyük sıkıntılarımız var.

Hem de çok…

Her zaman yazılarımızda vurguladığımız çok önemli bir husus var.

Nedir o…?

3 Nisan 1937’den itibaren…

Kuruluşu bütün yönleriyle siyah beyaz fotoğraflardan izlenebilen tek kent.

Kurulduktan sonra 8 Kasım 1994’te yaşamına son verilmek istenen tek kent.

Kuruluş…

Diriliş…ve

Sonrası….

Direne direne kazanmasını bilen kent..

Kentin hafızasında böyle bir birikim var.

Ama kenttekilerin böyle bir geçmişten haberleri yok.!

Olmadığı için yeniden tarih inşası yapılmak isteniyor.

Bu mümkünatı olmayan bir husus…

Kentin genetik kodlarıyla oynamamak gerek.

Oynarsanız ne mi olur?

O zaman tarih sizi öldürmez…

Ama süründürür.

Allah korusun…!

O nedenle …

İstiklal Marşı şairi Mehmet Akif’in dediği gibi…

“Bastığın yerleri toprak diyerek geçme, tanı…”

Tanımak çok önemli keyfiyet..

Tarihsel anlamda söylemek gerekirse…

Cumhuriyet kenti Karabük bizim gözbebeğimiz.

Yurt soframız.

Bizlere bırakılan çok önemli bir miras…

Mirasyedi olarak anılmamak istiyorsak…

Kentin tarihsel gerçeklerine göre hareket etmek zorundayız.

Betonlaştırılan değil insan ve doğaya saygılı bir kente öncülük ederek.

Bakın Yenişehir semtine…

Gezerken…

Etrafı çevreleyen yeşillikler insanın ruhu ferahlatıyor.

Adeta…

Yaşam zevkine renk katıyor.

Öyle değil mi?