Gerçek Yorum

Kim demişse doğru demiş…! “Kentte yaşamak bir kültür işidir” diye. Neden mi? Görgüsüz olarak nitelendirilmemek için tabi ki… Herkesin kafasına göre hareket etmesi…  Kentlilik ruhuna uygun bir tutum değildir. Bu noktada… Olumsuzluk yaşamamak için… Bazı kurallara uymak gerekir. Evet… Kentte yaşamanın farkında olmak… Kendini kontrol etmeyi bilmek. Gerçekten… Çok önemli...

Her şeyi, herkesten çok biliriz. Ama bildiklerimizin içinde … Ülkemizin / kentimizin geçmişine dair bilgilerimiz… Nedense çok kısıtlıdır. Yeri geldiğinde…. Konuşmalarımız ve attığımız nutuklarda… Kültürümüzün çok köklü olduğunu söyleyip… Kendimizin bilgisizliğini asla kabul etmeyiz.! *** Geçmişi geçmişte bıraktığımız için.. Sorunları çözmekte zorlanırız. İşin içinden çıkamayız. Didişip dururuz *** Günlük düşündüğümüz...

Karabük ve Safranbolu… Ama özellikle de … Safranbolu’da cadde ve sokaklara baktığımda… Hep şunu merak etmişimdir. Şehirlerarası yollara verilen önem …. Acaba neden şehir içindeki yollara verilmez.! *** Arabanızla… Bir akşam … Kafanız esti… İçinizden geldi…. Şehir içinde trafiğin rahatladığı bir anda… Fazla mümkün görünmemekle birlikte… Etrafı gezmek  istediniz.. Keşke...

Kentle konuşma yaparak… O’na hayat vermek mümkün müdür.? Bu düşence belki de size saçma  gelebilir.! Acaba öyle midir? *** Kentler, onlara hayat veren… İnsanların ihtiyaçlarına göre şekillenir. Başka bir anlatımla… İnsan kente bakınca kendini görür. Kenti eleştirmek kendini eleştirmek gibi bir şeydir. Buna kim cesaret edebilir.? Gerçekte o kenti sevenler...

Ekonominin inişli çıkılı halinden herkes şikayetçi… Partili partisiz herkes son günlerde birçok mamul maddeye gelen zamları konuşuyor. Ortada para yok ama zam var. Nasıl oluyorsa… Millet şaşkın… İşsizlik derseniz malum…! Buna rağmen milletin dayanma gücü ve sabrı takdir duygularının ötesinde…. Sabır içeriyor. İşte ben buna hayranım…! Gerçekten Bu ülkede en...

Karabük’te bugünlerde yaşamak nasıl bir şey…. Böyle bir soruya yanıt verebilmek büyük cesaret istiyor. Karabük’ü bu günlerde… Gelen kazıyor… Giden kazıyor. Sözüm ona… Kenti  imar ve ihya projesi… Mağduriyet çilesine dönüşmüş durumda.! Bize yansıdığı kadarıyla… Birilerinin… Sosyal medyadaki artislemeleri ve görüntüler. Herhalde bazı romantik TV dizilerinde iyi prim yapar. ***...

Betonlaşmanın esir aldığı bir kent profili ile karşı karşıyayız. Uyduruk, ucube görüntülere esir düşmüş bir yerleşim alanı düşünün. Plansızlık konusundaki ısrarcılık bizi bu görüntüye mahkum etmiş. Tarih dediğiniz şeyin bu memlekette çöp kutusundaki atıklar kadar  bile değeri yok.! Cumhuriyet modernleşmesinin en önemli örneklerinden biri olan Karabük … Sanki belleğini yitirmiş...

Yaşam, kronikleşen ekonomik kriz nedeniyle giderek zorlaşıyor. Refah düzeyi düştükçe… Mutlu insan sayısı azalıyor. Nüfusun büyük çoğunluğu geçim derdi ile uğraşıyor. Kimi iş arıyor… Kimi işini düzeltmeye çalışıyor. Kimi  de sürekli tekrarlanan zamlar karşısında…. Ayakta kalmanın çaresini arıyor. Ne yazık ki… Kredi kartlarındaki borçlar alarm vermeye başladı bile… Düğünlerde altın...

Ortak hedefler, Birlikte çalışma ruhu… Hepsi ne için.? Yaşanılabilir, keyifli bir kent için elbette. Prestij için hasreti çekilen düşünceler ve Ulaşılmak istenen hedefler… *** Bunları alt alta yazıp, toplama ve çıkarma yaptığımız zaman… Karabük’te ne görüyoruz… Kazma… Kürek… Çukurlar Dar alanda paslaşmalar… Betonlaştırılmış asfaltlar … Ve cilalanmış /parlatılmaya çalışılan binalar...

Şimdi … Yazıya böyle bir başlık koymakta … Nasıl bir iş diye sormayın sakın. “Öylesine başlıksız.”… Bir anlamda.. Amacı olan bir isyan halidir. Gerçek çok ilginç… Amaç nedir.? Kamu yararına… Doğru işlerin yapılmasını sağlamak. Evet… Bugün şöyle düşündük. Başlık atmayalım. Yazının muhatabını da kızdırmayalım. Yazık değil mi Ademoğluna…. Yerinde ne...

Bu kentte yaşayanların temel sorunlarından birisi nedir? Şöyle bir düşünün bakalım… Ben söyleyeyim. Kenti şekillendirecek ve geleceğini kurtaracak iradeye sahip olamamak. Yani… Bu hususta gerekli özveriden yoksun olmak. ***. Gözümüzde her nesnenin meta olarak bir değeri var… Bu değer azalmaya başlayınca yenisini üretme noktasında yeni düşünceler ortaya koyamıyoruz. Düşüncelerimiz birdenbire...